Niskoenergetske kuće

Niskoenergetske kuće temelj su primene održive gradnje tokom celog svog životnog veka, počevši od građevinskog materijala čija proizvodnja ne opterećuje okolinu, preko njihove energetske efikasnosti i racionalnog trošenja energenata tokom životnog veka, pa sve do racionalnog upravljanja otpadom. Osim toga, niskoenergetske kuće (u čiju grupu spadaju i pasivne kuće) pružaju visok stambeni komfor s ugodnom klimom tokom cele godine bez standardnih sistema grejanja i hlađenja, uz vrlo niske troškove na račun energenata.

Prema gruboj podeli, po postignutim uštedama u niskoenergetskoj kući se za zagrevanje koristi svega 40 kWh/m2 godišnje, što je ekvivalent od 2,7 litara lož ulja po m2 godišnje ili 6 kg/m2 godišnje drvnih peleta. 

Tačna definicija niskoenergetske kuće zavisi od države u kojoj se nalazi odnosno o nacionalnom standardu. Niskoenergetska kuća u Nemačkoj  (nem.Niedrigenergiehaus) ima ograničenje u potrošnji energije za grejanje prostorija od 50 kWh/m2godišnje, dok je to ograničenje u Švajcarskoj definisano MINERGIE standardom i ne sme prelaziti 42 kWh/m2 godišnje. 

Niskoenergetske kuće u pravilu koriste najefikasniju toplotnu izolaciju, energetski efikasnu stolariju, niske nivoe propuštanja vazduha i rekuperaciju u ventilaciji za manje energije potrebne za grejanje i hlađenje. Mogu se takođe koristiti i standardi prema pasivnim solarnim tehnikama dizajna ili aktivne solarne tehnologije, kao i tehnologije za recikliranje toplote iz vode koja je korišćena kod tuširanja ili u mašini za pranje sudova.

Korak dalje ide pasivna kuća, kojoj je ime dao nemački arhitekta Wolfgang Weiss, koja godišnje troši svega 15 kWh/m2, što je ekvivalentno potrošnji od jedne litre lož ulja po m2 stambene površine godišnje, odakle joj i često korišćeni naziv: jednolitarska kuća.

Nulta kuća samostalno dostiže punu energetsku pokrivenost, a u nekim slučajevima može proizvoditi i viškove energije, te se u tom slučaju naziva energanom.

 Jedan od primera energane . 

Prema dostupnim podacima, u Nemačkoj postoji preko 150.000 različitih pasivnih kuća, kako pojedinačnih domaćinstava i kuća u nizu ili manjih stambenih zgrada, što ne začuđuje budući da je u Nemačkoj realizovan system podsticaja pasivne gradnje kako na nacionalnom, tako i na lokalnom nivou, a koji uključuje povoljne kredite i dodatne mere podsticaja.

U Austriji je do sada realizovano nekoliko hiljada pasivnih kuća.Ukupna cena gradnje pokazala se 20% većom nego u slučaju klasične gradnje, a nakon isteka perioda amortizacije postignute uštede trebale bi se pokazati drastičnima.

Nažalost, u Srbiji za sada ne postoje direktni podsticaji za izgradnju ovakvih ili sličnih objekata.